Chronische endocarditis: oorzaken, symptomen, behandeling, operatie, overlijden, ziekenhuis, redenen

Chronische endocarditis (Chronische Endocarditis)

1. Definitie

Chronische endocarditis (Chronische Endocarditis) is een aandoening waarbij een ontsteking aanhoudend aanwezig is in het binnenmembraan (endocardium) van het hart of in de hartkleppen. Deze aandoening heeft, in vergelijking met acute endocarditis, een trage en geleidelijke progressie. Chronische endocarditis wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie of een niet-infectieuze ontsteking en de symptomen manifesteren zich geleidelijk en ontwikkelen zich over een lange periode. Deze aandoening veroorzaakt chronische schade aan de hartkleppen en kan de hartfunctie beïnvloeden.

2. Kenmerken

Het belangrijkste kenmerk van chronische endocarditis is de persistentie van de ontsteking en de geleidelijke progressie. In tegenstelling tot acute endocarditis, die snel symptomen vertoont en snel verloopt, is chronische endocarditis een langzaam progressieve aandoening met een continue ontsteking die de hartkleppen aantast. De belangrijkste kenmerken zijn als volgt:

Langzame progressie: Chronische endocarditis verloopt geleidelijk over een periode van maanden of jaren. In de beginfase zijn de symptomen minimaal of afwezig, en geleidelijk ontwikkelen zich symptomen zoals een verminderde hartfunctie.
Hartschade: Chronische endocarditis leidt tot continue schade aan de hartkleppen. Langdurige infectie veroorzaakt ontstekingsveranderingen, fibrose, afbraak enz., waardoor de klepfunctie verslechtert. Hierdoor functioneren de kleppen niet meer normaal, wat kan leiden tot hartfalen.
Niet-infectieuze ontsteking: In sommige gevallen kan chronische endocarditis worden veroorzaakt door niet-infectieuze oorzaken (bijv. reumatische koorts, auto-immuunziekten, enz.). Deze oorzaken veroorzaken ontstekingen zonder infectie en leiden tot blijvende schade aan het hart.
Verminderde hartfunctie: Aanhoudende ontsteking en schade aan de kleppen beïnvloedt de hemodynamica van het hart, wat kan leiden tot hartfalen en andere vormen van verminderde hartfunctie. Bovendien kunnen bloedstolsels ontstaan of kunnen de kleppen afbreken, wat leidt tot beroerte of longembolie en andere systemische complicaties.

3. Oorzaken

Chronische endocarditis kan verschillende oorzaken hebben, die kunnen worden ingedeeld in infectieuze of niet-infectieuze oorzaken.

3.1. Infectieuze oorzaken

Streptococcus viridans: Een normale bewoner van de mondholte en de bovenste luchtwegen, die infecties kan veroorzaken na tandheelkundige behandelingen of mondinfecties. Deze bacterie kan aanhoudende ontstekingen in de kleppen veroorzaken, wat leidt tot chronische endocarditis.
Staphylococcus aureus: Een stafylokok die voorkomt op de huid en slijmvliezen en voornamelijk voorkomt bij intraveneuze drugsgebruikers of mensen met een kunstmatige hartklep.
Enterococcus: Een bacterie die in de darmen wordt aangetroffen en voornamelijk mensen met abnormale hartkleppen treft. Infecties met deze bacterie kunnen ook chronische endocarditis veroorzaken.
Andere bacteriën: Corynebacterium, Pseudomonas en andere bacteriën kunnen als infectieuze agentia fungeren. Chronische endocarditis door infectieuze oorzaken is echter zeldzaam, en vaak is het een chronische vorm van een niet eerder behandelde acute infectie.

3.2. Niet-infectieuze oorzaken

Reumatische koorts (Rheumatic Fever): Reumatische koorts is een auto-immuunziekte die kan optreden na een infectie met streptokokken die verkoudheid of keelontsteking veroorzaken. Dit kan leiden tot ontstekingen van de hartkleppen. Reumatische koorts kan in de loop van de tijd fibrose en verdikking van de kleppen veroorzaken.
Auto-immuunziekten: Lupus(SLE) of reumatoïde artritis kunnen chronische endocarditis veroorzaken. Bij deze aandoeningen valt het immuunsysteem het eigen weefsel aan, wat leidt tot ontstekingen van het endocardium.
Stofwisselingsziekten: Diabetes of hyperlipidemie kunnen de ontwikkeling van chronische endocarditis beïnvloeden. Deze aandoeningen bevorderen ontstekingsreacties en veroorzaken aanhoudende schade aan de hartkleppen.

4. Symptomen

De symptomen van chronische endocarditis beginnen subtiel en verergeren geleidelijk in vergelijking met acute endocarditis. De belangrijkste symptomen zijn:

Aanhoudende koorts: Patiënten met chronische endocarditis kunnen lichte koorts ervaren, die kan verergeren. Koorts wordt veroorzaakt door infecties of ontstekingsreacties.
Vermoeidheid en zwakte: Aanhoudende ontsteking en schade aan de hartkleppen veroorzaken algemene vermoeidheid. Patiënten voelen zich vaak lusteloos en moe.
Kortademigheid: Een verminderde hartklepfunctie kan leiden tot hartfalen. Dit kan leiden tot kortademigheid en oedeem.
Hartgeruis: Ontstekingen in de kleppen veroorzaken een hartgeruis, dat kan worden gedetecteerd met een stethoscoop.
Perifere vasculaire veranderingen: Osler's nodes(pijnlijke kleine knobbeltjes), Janeway lesions(pijnloze vlekken), splinter hemorrhages(bloedingen onder de nagels) kunnen voorkomen. Dit is het gevolg van infecties die via de bloedbaan de perifere bloedvaten aantasten.
Verminderde hartfunctie: Door aanhoudende ontsteking en schade aan de hartkleppen kan hartfalen ontstaan, met symptomen zoals kortademigheid, oedeem, vermoeidheid.

5. Behandeling en chirurgische ingrepen

De behandeling van chronische endocarditis omvat medicamenteuze therapie en chirurgische ingrepen. Bij een chronische infectie duurt de behandeling lang en moet worden voorkomen dat de infectie aanhoudt.

5.1. Medicamenteuze behandeling

Antibioticakuur: De meeste gevallen van chronische endocarditis worden veroorzaakt door bacteriële infecties, dus is antibioticakuur essentieel. Antibiotica moeten worden geselecteerd op basis van het type bacterie en worden meestal intraveneus toegediend. De behandeling kan enkele weken of maanden duren. Bijvoorbeeld, infecties door Streptococcus viridans kunnen worden behandeld met Penicilline of Ceftriaxon.
Antifungale middelen: Als de oorzaak een schimmel is, zoals Candida, worden antifungale middelen gebruikt. Schimmelinfecties zijn relatief zeldzaam, maar vereisen wel behandeling.

5.2. Chirurgische behandeling

Klepvervangende operatie: Als de hartkleppen ernstig beschadigd zijn door chronische endocarditis, kan een klepvervangende operatie nodig zijn. De operatie omvat het inbrengen van een kunstmatige klep of reparatie van de eigen klep.
Verwijdering van bloedstolsels: In gevallen van chronische endocarditis waarbij bloedstolsels zich vormen en het hart beïnvloeden, kan het nodig zijn om de bloedstolsels te verwijderen.
Verbetering van de hartfunctie: Als de hartfunctie ernstig is aangetast door klepontsteking, kan een bypassoperatie of hartransplantatie nodig zijn.

6. Prognose en beheersmethoden

Chronische endocarditis vereist langdurige behandeling en monitoring. De prognose is afhankelijk van de oorzaak van de infectie, de toestand van de hartkleppen, en de timing en methode van de behandeling.

6.1. Prognose

Goede prognose bij vroege opsporing en behandeling: Bij vroege opsporing en adequate behandeling van chronische endocarditis kan de prognose gunstig zijn. Als de klepschade niet ernstig is, is herstel mogelijk na de behandeling.
Slechte prognose bij vertraagde behandeling: Als de behandeling wordt uitgesteld of onvolledig is, kan dit leiden tot verminderde hartfunctie, hartfalen, complicaties. In dergelijke gevallen kan een hartransplantatie nodig zijn.

6.2. Beheersmethoden

Regelmatige controles: Patiënten met chronische endocarditis moeten regelmatig een echocardiografie en bloedonderzoek ondergaan om de effectiviteit van de behandeling te controleren.
Infectiepreventie: Patiënten kunnen antibiotica krijgen voor tandheelkundige ingrepen of operaties en moeten goede hygiëne in acht nemen om infecties te voorkomen.
Gezonde levensstijl: Een gezonde levensstijl met dieet, lichaamsbeweging, stoppen met roken en matig alcoholgebruik is essentieel voor het behoud van de hartgezondheid.

Met bovenstaande zorg en behandeling kan chronische endocarditis effectief worden beheerst.